۱  نزد نهرهای بابل آنجا نشستیم وگریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم. ۲  بربطهای خود را آویختیم بردرختان بید که در میان آنها بود. ۳  زیرا آنانی که مارا به اسیری برده بودند، در آنجا از ما سرودخواستند؛ و آنانی که ما را تاراج کرده بودند، شادمانی (خواستند) که «یکی از سرودهای صهیون را برای ما بسرایید.»

۴  چگونه سرود خداوند را، در زمین بیگانه بخوانیم؟

۵  اگر تو را‌ای اورشلیم فراموش کنم، آنگاه دست راست من فراموش کند. ۶  اگر تو را به یادنیاورم، آنگاه زبانم به کامم بچسبد، اگر اورشلیم رابر همه شادمانی خود ترجیح ندهم. ۷  ای خداوند، روز اورشلیم را برای بنی ادوم به یادآور، که گفتند: «منهدم سازید، تا بنیادش منهدم سازید!»

۸ ‌ای دختر بابل که خراب خواهی شد، خوشابحال آنکه به تو جزا دهد چنانکه تو به ماجزا دادی! ۹  خوشابحال آنکه اطفال تو را بگیرد وایشان را به صخره‌ها بزند.