1  Малітва прыгнечанага, калі ён зьнемагаў і перад ГОСПАДАМ вылівае смутак свой.

2  ГОСПАДЗЕ, пачуй малітву маю, і лямант мой няхай дойдзе да Цябе!

3  Не хавай аблічча Твайго ад мяне ў дзень уціску, прыхілі да мяне вуха Тваё ў дзень, калі клічу; хутчэй адкажы мне.

4  Бо зьніклі, як дым, дні мае, і косткі мае выпаленыя як у гарне.

5  Скошанае як трава і высахлае сэрца маё, ажно забываюся я есьці хлеб свой.

6  Ад голасу ўздыханьня майго косткі мае прыляпіліся да цела майго.

7  Я падобны да пэлікана ў пустыні, стаўся як пугач сярод спусташэньня.

8  Я ня сплю і стаўся як птушка самотная на даху.

9  Увесь дзень зьняважаюць мяне ворагі мае; тыя, што сьмяюцца з мяне, запрысягнуліся супраць мяне.

10  Бо я ем попел як хлеб, і напой мой са сьлязамі мяшаю

11  праз гнеў [Твой] і абурэньне, бо Ты падняў мяне і кінуў.

12  Дні мае, быццам цені, зьнікаюць, і я сохну, быццам трава.

13  А Ты, ГОСПАДЗЕ, будзеш жыць на вякі, і памяць Твая — з пакаленьня ў пакаленьне.

14  Ты паўстанеш, зьлітуешся над Сыёнам, бо час дараваць яму, бо прыйшла пара.

15  Бо слугі Твае маюць ласку да камянёў ягоных і літасьць — над пылам ягоным.

16  І будуць баяцца народы імя ГОСПАДА, і ўсе валадары зямныя — славы Тваёй,

17  бо адбудаваў ГОСПАД Сыён і даў убачыць Сябе ў славе Сваёй.

18  Ты прыхіліўся да малітвы прыніжанага і не пагардзіў малітвамі іхнімі.

19  Будзе запісана гэтае будзе для пакаленьня наступнага, і народ, які будзе створаны, будзе хваліць ГОСПАДА,

20  бо Ён глянуў з вышыні сьвятасьці Сваёй, паглядзеў ГОСПАД з нябёсаў на зямлю,

21  каб пачуць стогны вязьня, каб вызваліць сыноў, сказаных на сьмерць,

22  каб апавядалі на Сыёне імя ГОСПАДА, і хвалу Ягоную — ў Ерусаліме,

23  калі разам зьбяруцца народы і валадарствы, каб служыць ГОСПАДУ.

24  Змардаваў Ён у дарозе сілу маю, скараціў дні мае.

25  Я кажу: “Божа мой, не вазьмі Ты мяне ў палове дзён маіх! З пакаленьня ў пакаленьне гады Твае!

26  Здаўна Ты заснаваў зямлю, і нябёсы — твор рук Тваіх.

27  Яны згінуць, а Ты застанешся; і ўсе яны, як адзеньне, спарахнеюць, як вопратку іх пераменіш, і яны пераменяцца;

28  а Ты — Той самы, і гады Твае ня маюць канца!

29  Сыны слугаў Тваіх будуць жыць, і насеньне іхняе будзе ўмацаванае перад абліччам Тваім.