11
تِنشِنيِ رَقَن عَلَ مَ 
عَلَ مَتْشْي 
 1 دَوُدَ شَ بّيتِ بّيتِبَيٍ شَ مَنفّ بّ 
ﭑ بَرَ عَلَتَلَ قِندِ ﭑ يِفِ رَ. 
وٌ عَ قَلَمَ ﭑ بّ دِ، 
«عِ عِ فِ عَلْ شْنِ نَشَن تُفَنمَ سِفَقٍ رَ فٍيَ مَ، 
 2 بَرِ مَ مِشِ حَاشِيٍ بَرَ عٍ شَ شَلِيٍ تٌنفٌ، 
عٍ شَ مِشِ بْحّ قَنيِيٍ قَشَ.» 
 3 شَ سّرِيّ مُ نَ مِشِيٍ تَفِ سْنْن، 
تِنشِنتْي قَ مُنسٍ رَبَمَ؟ 
 4 عَلَتَلَ نَ عَ شَ هْرْ مْبَنشِ سّنِيّنشِ كُي. 
عَ شَ كِبَنيِ نَ عَرِيَننَ. 
عَ عَدَ مَدِيٍ مَتٌمَ عَ قَنيِ رَ، 
عَ شَ عَ كٌلٌن نَشَن نَ عٍ سٌندٌنيِ كُي. 
 5 عَلَتَلَ تِنشِنتْي نُن تِنشِنتَرٍ مَتٌمَ. 
فبَلٌي رَقَن نَشٍيٍ مَ، عَ نٍيٍ رَحَاشُ. 
 6 عَ تِنشِنتَرٍ لُمَ تْورّ مْولِ بِرِن كُي. 
نَ لُمَ نّ عَلْ تّ وٌلٍنشِ نُن قٌيٍ حَاشِ. 
 7 عَلَتَلَ تِنشِن. 
تِنشِنيِ رَقَن عَ مَ. 
تِنشِنتْي قَمَ عَ يَتَفِ تٌدٍ.