1 হে মোৰ পুত্র, মোৰ প্রজ্ঞালৈ মনোযোগ দিয়া;

সাৱধানতাৰে মোৰ তাৎপর্যপূৰ্ণ কথা শুনা।

2 সেয়ে তুমি সুবিবেচনা শিকিব পাৰিবা;

আৰু তোমাৰ ওঁঠে জ্ঞান ৰক্ষা কৰিব পাৰিব।

3 কিয়নো ব্যভিচাৰিণীৰ ওঁঠৰ পৰা টোপে টোপে মৌ বৰষে,

আৰু তেওঁৰ মুখৰ কথা তেলতকৈয়ো মসৃণ।

4 কিন্তু শেষত তেওঁ চোকা তৰোৱালে কটাৰ দৰে কাটে।

তিতা উদ্ভিদৰ দৰে হয়,

5 তেওঁৰ ভৰি মৃত্যুলৈ নামি যায়,

তেওঁ খোজ দিয়া সকলো পথ চিয়োললৈ যায়।

6 তেওঁ জীৱন পথত কোনো চিন্তা নকৰে;

তেওঁৰ খোজ আচৰ্যজনক,

তেওঁ ক’লৈ গৈ আছে তেওঁ নাজানে।

7 আৰু এতিয়া, হে মোৰ পুত্রসকল, মোৰ কথা শুনা,

মোৰ মুখৰ বাক্য শুনাৰ পৰা বিমুখ নহবা।

8 তেওঁৰ পৰা তোমাৰ পথ দূৰত ৰাখা;

তেওঁৰ ঘৰৰ দুৱাৰৰ ওচৰলৈ নাযাবা।

9 নহ’লে তোমাৰ সন্মান অন্যলোকক এৰি দিব লাগিব,

আৰু তোমাৰ জীৱনৰ বছৰবোৰ নিৰ্দয় ব্যক্তিক দিব লাগিব।

10 তোমাৰ সম্পত্তি অচিনাকী লোকে ভোগ কৰিব;

আৰু তোমাৰ পৰিশ্ৰমৰ ফল অচিনাকী লোকৰ ঘৰলৈ যাব।

11 আৰু তোমাৰ জীৱনৰ শেষত তুমি আৰ্তনাদ কৰিবা;

তোমাৰ যেতিয়া শৰীৰ আৰু মাংস ক্ষয় হ’ব,

12 তুমি ক’বা, “মই কেনেকৈ শাসন প্রণালীক ঘিণ কৰিছিলোঁ।

আৰু মোৰ অন্তৰে অনুযোগ হেয়জ্ঞান কৰিলে।

13 মই মোৰ শিক্ষকসকলক মানিচলা নাছিলো,

বা মোক দিয়া উপদেশ নুশুনিলোঁ।

14 সমাজ আৰু সমবেত লোকসকলৰ মাজত

মই প্ৰায় সম্পূৰ্ণ ধ্বংস হলোঁ।

15 তুমি তোমাৰ নিজৰ পুখুৰীৰ পানী খোৱা,

আৰু তোমাৰ নিজৰ নাদৰ পৰা ওলাই থকা পানী পান কৰা।

16 তোমাৰ ভুমুকবোৰ চাৰিওফালে প্লাৱিত হ’ব লাগে নে?

আৰু তোমাৰ জুৰিৰ পানী জনসাধৰণৰ মাজলৈ বৈ যাব লাগে নে?

17 সেইবোৰ কেৱল তোমাৰ নিজৰ বাবেই হওক,

আৰু তোমাৰ সৈতে থকা অচিনাকী লোকৰ বাবে নহওক।

18 তোমাৰ ভুমুক আশীৰ্ব্বাদযুক্ত হওক;

তুমি তোমাৰ যৌৱন কালৰ ভাৰ্যাত আনন্দ কৰা।

19 কাৰণ তেওঁ মৰমীয়াল হৰিণী আৰু লাবন্যময়ী মৃগ,

তেওঁৰ স্তনৰ দ্বাৰাই সকলো সময়ত তুমি তৃপ্ত হোৱা,

আৰু তেওঁৰ প্ৰেমতেই সদায় মত্ত থাকা।

20 কিয়নো হে মোৰ পুত্র, তুমি ব্যভিচাৰিণীত কিয় মত্ত হবা?

আৰু তুমি অচিনাকী মহিলাৰ বুকু কিয় সাৱটি ধৰিবা?

21 কিয়নো মানুহে কৰা সকলো কাম যিহোৱাই চাই,

আৰু তেওঁ তাৰ সকলো পথ পৰ্যবেক্ষণ কৰে।

22 এজন দুষ্ট লোক নিজৰ অপৰাধতে ধৰা পৰে;

তেওঁক নিজৰ পাপৰূপ জৰীয়ে বান্ধি ৰাখে।

23 নিয়মানুবৰ্ত্তিতাৰ অভাৱত তেওঁৰ মৃত্যু হয়;

তেওঁৰ অজ্ঞানতাৰ কাৰণে তেওঁ বিপথে যায়।