2 তোমালোকে মন দি মোৰ কথা শুনা;

আৰু এয়ে তোমালোকৰ শান্ত্বনা হওক।

3 অলপ সহন কৰা, ময়ো কওঁ;

মই কোৱাৰ পাছতো তুমি বিদ্ৰূপ কৰি থাকা।

4 মই লোকৰ নামত অভিযোগ কৰিম নে?

মই কিয় অসহিষ্ণু নহম?

5 তোমালোকে মোলৈ চাইছা আৰু আচৰিত মানিছা,

আৰু নিজৰ মুখত হাত দিছা।

6 যেতিয়া মই মোৰ কষ্টৰ বিষয়ে ভাবো,

তেতিয়া মই বিহ্বল হওঁ, আৰু ত্ৰাসতে মোৰ শৰীৰ কঁপে।

7 দুষ্টবোৰ কিয় জীয়াই থাকে?

কিয় বৃদ্ধ হয়, আৰু ক্ষমতাশালীও হয়?

8 সিহঁতৰ বংশ সিহঁতৰ সন্মুখত সিহঁতৰ লগত থাকে;

সিহঁতৰ সন্তান-সন্ততিবোৰ সিহঁতৰ চকুৰ আগত থিৰে থাকে।

9 সিহঁতৰ ঘৰবোৰ ভয় নোপোৱাকৈ শান্তিৰে থাকে,

আৰু সিহঁতৰ ওপৰত ঈশ্বৰৰ দণ্ডৰ আঘাতো নপৰে।

10 সিহঁতৰ ষাঁড় গৰুবোৰে সংগম কৰিলে সেয়ে নিষ্ফল নহয়;

সিহঁতৰ গাই জগে, বিনচ নকৰে।

11 সিহঁতে নিজ নিজ শিশুবোৰক মেৰৰ জাকৰ দৰে বাহিৰলৈ উলিয়াই দিয়ে;

আৰু সিহঁতৰ সন্তানবোৰে নাচ-গান কৰে।

12 সিহঁতে খঞ্জৰী আৰু বীণা বজাই গান গায়,

আৰু বাঁহীৰ শব্দত উল্লাস কৰে।

13 সিহঁতে সুখেৰে নিজ নিজ দিন কটায়;

পাছত এক নিমিষতে চিয়োললৈ নামি যায়।

14 তথাপি সিহঁতে ঈশ্বৰক কয়, “তুমি আমাৰ পৰা দূৰ হোৱা;

কিয়নো আমি তোমাৰ পথ জানিব নোখোজোঁ।

15 সৰ্ব্বশক্তিমান জনানো কোন যে, আমি তেওঁৰ সেৱা কৰিম?

আৰু তেওঁৰ আগত প্ৰাৰ্থনা কৰিলেই আমাৰ বা কি লাভ হ’ব?

16 চোৱা, সিহঁতৰ মঙ্গল সিহঁতৰ হাতৰ দ্বাৰাই নহয়;

দুষ্টবোৰৰ মন্ত্ৰণা মোৰ পৰা দূৰ হওঁক।

17 দুষ্টবোৰৰ প্ৰদীপ নো কিমানবাৰ নুমুউৱা হয়?

কিমানবাৰ নো সিহঁতৰ বিপদ সিহঁতলৈ ঘটে?

কিমানবাৰ নো ঈশ্বৰে নিজ ক্ৰোধত ক্লেশ বিলাই দিয়ে?

18 কিমানবাৰ সিহঁত বতাহৰ আগত খেৰৰ নিচিনা,

আৰু ধুমুহাই উড়াই নিয়া ঘুলাৰ নিচিনা হয়?

19 তোমালোকে কোৱা, “ঈশ্বৰে তাৰ সন্তানবোৰলৈ তাৰ অধৰ্ম সাঁচি থয়”।

সেয়ে ভোগ কৰিবৰ কাৰণে তেওঁ তাকেই প্ৰতিফল দিয়ক।

20 তাৰ নিজ চকুৱেই তাৰ সৰ্ব্বনাশ চাওক, আৰু

সৰ্ব্বশক্তিমান জনাৰ ক্ৰোধ সিয়েই পান কৰক।

21 কিয়নো, তাৰ মাহ কেইটা ওৰ পৰিলে হ’ল,

সি মৰাৰ পাছত, তাৰ ভাবি-বংশৰ লগত তাৰ কি সম্পৰ্ক?

22 যি জনাই উৰ্দ্ধবাসীসকলৰো বিচাৰ কৰে,

এনে জনা ঈশ্বৰকেই কোনোবাই জ্ঞান শিক্ষা দিব পাৰে নে?

23 সকলোৱে ভাবে শান্তিৰে আৰু নিশ্চিন্তে থাকিম,

কোনোৱে সম্পূৰ্ণ বলত মৰে।

24 তাৰ গাখীৰৰ পাত্ৰবোৰ গাখীৰেৰে পৰিপূৰ্ণ,

আৰু তাৰ হাড়বোৰৰ মগজু ৰসযুক্ত।

25 আন কোনোৱে মনত তিতা লাগি মৰে;

সি কেতিয়াও মঙ্গলৰ আস্বাদ নাপায়।

26 সিহঁত দুয়ো একেলগে ধুলিত শোৱে,

আৰু পোকে সিহঁত দুয়োকো ঢাকে।

27 চোৱা, মই তোমালোকৰ মনৰ ভাব জানিছোঁ;

আৰু মোৰ বিৰুদ্ধে অন্যায়কৈ যিবোৰ মন্ত্ৰণা কৰিছা, সেইবোৰকো মই জানিছোঁ।

28 কিয়নো তোমালোকে কৈছা, “সেই ডাঙৰীয়াৰ ঘৰ ক’ত?

আৰু সেই দুৰ্জনবোৰে বাস কৰা তম্বুটো ক’ত?

29 তোমালোকে পথিকবিলাকক সোধা নাই নে?

30 দুষ্টই বিপদৰ দিনত ৰক্ষা পায়, আৰু ক্ৰোধৰ দিনত তাক আঁতৰাই নিয়া হয়,

এই বুলি তেওঁলোকে কোৱা বিবৰণ তোমালোকে নাজানা নে?

31 তাৰ আচৰণৰ কথা তাৰ মুখৰ আগত কোনে ক’ব?

আৰু তাৰ কৰ্মৰ প্ৰতিফল তাক কোনে দিব?

32 তথাপি তাক মৈদামলৈ নিয়া হ’ব,

আৰু লোকে তাৰ মৈদামত পৰ দি থাকিব।

33 আৰু উপত্যকাৰ চপৰাবোৰ তালৈ লঘু যেন বোধ হব;

যেনেকৈ তাৰ আগেয়ে অলেখ মানুহ গৈছিল, তেনেকৈ তাৰ পাছতো সকলো মানুহ যাব।

34 তেন্তে তোমালোকে কেনে অনৰ্থক শান্ত্বনা দিছা!

তোমালোকৰ উত্তৰবোৰ কেৱল মিছাহে।”