۱  خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد. ۲  فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. ۳  وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب. ۴  در صحرا آواره شدند و دربادیه‌ای بی‌طریق و شهری برای سکونت نیافتند. ۵  گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید. ۶  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۷  و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند.

۸  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب وی با بنی آدم. ۹  زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت. ۱۰  آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند. ۱۱  زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند. ۱۲  و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کننده‌ای نبود. ۱۳  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۱۴  ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست.

۱۵  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۱۶  زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است. ۱۷  احمقان به‌سبب طریق شریرانه خود و به‌سبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. ۱۸  جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند. ۱۹  آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۲۰  کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید.

۲۱  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۲۲ و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند. ۲۳  آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. ۲۴  اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجه‌ها. ۲۵  او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. ۲۶  به آسمانها بالا رفتند و به لجه‌ها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید. ۲۷  سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید. ۲۸  آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. ۲۹  طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. ۳۰  پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید.

۳۱  پس خداوند را به‌سبب رحمتش تشکرنمایند و به‌سبب کارهای عجیب او با بنی آدم. ۳۲ و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. ۳۳  او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه. ۳۴  و زمین بارور را نیز به شوره زار، به‌سبب شرارت ساکنان آن. ۳۵  بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب.

۳۶  و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. ۳۷  و مزرعه‌ها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند. ۳۸  و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند. ۳۹  و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. ۴۰  ذلت را بر روسا می‌ریزد و ایشان را در بادیه‌ای که راه ندارد آواره می‌سازد. ۴۱  اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیله‌ها را مثل گله هابرایش پیدا می‌کند. ۴۲  صالحان این را دیده، شادمان می‌شوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست. ۴۳  کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.