1 او هُدا! وهدے نالان و پریاتَ کنان، منی تئوارا بِشکُن و

2 منا چه بدکارانی پندلان چێر دئے،

3 چیا که وتی زبانا زهمانی پئیما تێزَ کننت و

4 تانکه چه وتی سنگران بێمئیارا نشانگ بکننت.

5 رَدێن کارا یکدومیا دلبڈّیَ دئینت،

6 نااِنساپیا دلیل و هُنرَ کننت و گوَشنت:

په راستی که انسانئے دل و هئیال زانگَ نبنت.

7 بله هُدا آیان تیرَ جنت و

8 آ وتی جندئے زبانئے سئوَبا ٹگلَ ورنت.

9 سجّهێن بنی آدمَ تُرسنت،

10 پهرێزکار هُداوندئے درگاها شادهی کنات و