O Žalmos 141
1 Le Davidoskro žalmos.
RAJEJA, ke tu vičinav!
Siďar mange te pomožinel!
Šun miro hangos, sar ke tu vičinav!
2 Prile miri modľitba sar o kaďidlos
a mire vasta, so hazdav, sar e račakri obeta.
3 RAJEJA, ačhav le stražňiken paš miro muj!
Stražin o vudar mire vuštengro!
4 Ma domuk, hoj mange o jilo te džal pal o nalačho,
hoj te kerav o nalačhipen olenca, ko oda keren,
aňi hoj lenca te chav pre lengre hoscini.
5 Te man demela o čačipnaskro manuš – oda hin o kamiben;
te man pokarhinela – oda hin sar olejos pro šero;
miro šero oda prilela.
Ale me man furt modľinava, hoj o nalačhe te aven marde vaš oda, so keren.
6 Lengre vodci ena čhide tele pal o skali,
a akor o nalačhe sprindžarena, hoj mire lava sas čače.
7 On phenena: „Sar vareko orinel e phuv a rozmarel o hrudi,
avke hine rozčhide amare kokala andro muj le Šeoloskro.“
8 Ale mire jakha, RAJEJA, Adonaj, dikhen pre tute,
pre tute man mukav, ma de man le meribnaske!
9 Chraňin man le pascendar, so mange kerde,
the le sitendar, so mange nacirdle o nalačhe.
10 Mi peren o nalačhe andre peskre siti,
ale me len mi obdžav.